بزرگنمایی:

پایگاه خبری نوید تربت: Navidtorbat.ir

قاسم عزالدین در المیادین نوشت: به نظر می رسد پاسخ ایران به توقیف نفتکش خود در تنگه جبل الطارق، تنها با هدف جلوگیری از فلج کردن آزادی تردد دریایی ایران نبوده، بلکه به منظور شکست محاسبات بولتون در مورد سوق دادن بریتانیا به سمت تنش زایی و درگیری با ایران، داده شد.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: رئیس جمهور آمریکا شدیدترین تحریم ها را علیه ایران اعمال کرده و به امری فراتر از آن یعنی جنگ با تهران ورود نمی کند. به این شکل، محاسبات بولتون و تیم «ب» در مورد ایران برهم خورده است.

در این راستا، توقیف نفت کش انگلیسی در تنگه هرمز، نشان داد که ماجراجویی بریتانیا به منزله طوفانی است که منجر به شعله ور شدن جنگ نمی شود و برخلاف تصور جنگ طلب ها در کاخ سفید، دولتهای اروپایی را به سمت تنش زایی به ایران نمی کشاند.

طرح ترامپ برای تشکیل یک ائتلاف بین المللی برای حمایت از راههای آبی استراتژیک، بیانگر اعتراف آمریکا به از دست دادن زمام امور در آبهای خلیج فارس است و در این مسیر، جز بریتانیایی که قادر به حفظ کشتی های خود نیست را در کنارش ندارد.

دولتهای اروپایی که همچنان از پایبندی خود به توافق هسته ای می گویند، بر استفاده از گزینه دیپلماتیک اصرار دارند و در این راستا، به تحرک سیاسی برای کاستن از تنش ها بین ایران و آمریکا متکی هستند. درکنار دولتهای اروپایی، کویت، قطر و پادشاهی عمان نیز تمایز خود از ترامپ، بن سلمان و بن زاید را نشان داده و خواستار کاهش تنش ها و جلوگیری از وقوع جنگ هستند.

آنچه آمریکا در مورد تشکیل ائتلاف بین المللی برای حمایت از گذرگاههای آبی، از انجام آن ناتوان است، در چارچوب توانایی های ایران قرار دارد. چه بسا در این راستا بود که تهران از نشست منطقه ای که عادل عبدالمهدی از آن سخن گفت، حمایت کرد.

تهران توانسته است سیطره خود بر تنگه ها و راههای آبی در منطقه خلیج فارس را اثبات کند و این واقعیت باعث شده است ترامپ در جریان دیدار با عمران خان، رئیس جمهور پاکستان، هیچ اشاره ای به ماجرای توقیف نفت کش انگلیسی توسط ایران نداشته باشد. به جای آن، رئیس جمهور ایالات متحده از انتخاب بوریس جانسون بعنوان نخست وزیر بریتانیا صحبت کرد؛ کسی که تندرو تر از «ترزا می» است و می تواند مانند بولتون و بازهای دولت آمریکا، در آبهای خلیج فارس و سیاست بین المللی، باری بر دوش ترامپ باشد؛ به نحوی که نه ترامپ می تواند آنها را از تنگنایشان خلاص کند و نه ایشان قادر به کمک به ترامپ هستند.