بزرگنمایی:
درست یک هفته بعد از سخنرانی صریح و روشن رهبری در نهی و مذمت هرگونه توهین و تاکید بر اینکه «بدگویی و بدزبانی در جامعه باید جمع شود» گروهی موتورسوار در حالی که پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی را در دست دارند علیه سخنران رسمی «یوم الله» ۲۲ بهمن، شعار مرگ سر می‌دهند.
پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir
سیامک آهی
تهران- ایرناپلاس- در روز روشن برای رئیس‌جمهوری قانونی کشور طلب «مرگ» می‌کنند؛ سوار بر موتورهایی که قرار بود امسال حامل اتحاد و یکپارچگی ملی باشد، علیه شخص دوم نظام هتاکی می‌شود؛ پرچم نظام در دست، در جشن پیروزی انقلابی که نظام از آن برآمد، بدزبانی می‌کنند.
با پرچم حزب‌الله لبنان، علیه سخنران مهم‌ترین مراسم ملی و نماد مقاومت ملت، شعار مرگ سر می‌دهند؛ در بزرگترین جشن رسمی کشور، علیه دومین مقام مملکت هتاکی می‌کنند؛ شعار علیه آمریکا و اسرائیل را ریشخند کرده، علیه منتخب ملت بدزبانی می‌کنند؛ از همه زشت‌تر از زشت‌گویی خود فیلم می‌گیرند، در اینترنت می‌گذارند و خوراک آماده برای تریبون‌های معاند فراهم می‌کنند!
این حرکت گستاخانه در شرایطی که درست یک هفته پیش رهبر معظم انقلاب بدزبانی و بدگویی را نهی کرده بودند، حامل چه پیام و چه معنایی است؟
شعار علیه روحانی در اصفهان، در مهم‌ترین مراسم ملی_انقلابی کشور، زودتر از آنکه تصور شود به بحث داغ رسانه‌ها تبدیل شد؛ واکنش قاطع برخی شخصیت‌ها و مسئولان را برانگیخت و باعث طرح نکات مهمی شد.
از معاون اول رئیس‌جمهوری که با ارسال نامه به رئیس دستگاه قضا، خواستار برخورد قانونی شد تا مشاور روحانی که درباره «اغتشاش» و «آتش‌بازی با احساسات عمومی» هشدار داد.
از رئیس‌دفتر رئیس‌جمهوری که آن را «اقدامی به غایت ضدملی و مجرمانه» خواند تا وزیر ارشاد که خواستار «اعلام موضع» ستاد امر به معروف اصفهان شد؛ از معاون ارتباطات دفتر روحانی که از «نفوذ» و «سرکشی» گفت تا دبیر شورای امر به معروف کشور که این بدعت زشت را محکوم کرد و ... .
این نوشتار کوتاه اما، قصد دارد شعار علیه رئیس‌جمهوری را در راهپیمایی 22 بهمن 99 از زاویه‌ای دیگر بررسی و ضمن هشدار به همه افراد و نهادهای کشور، سخنی داشته باشد با دستگاه‌های امنیتی و قضایی، شخص رئیس‌جمهوری و با زشت‌گویان هتاکی که آن رخداد شرم‌آور را آفریدند:
1. از سال 1358 که نخستین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برگزار شد تا امروز، 41 سال است که مردم با حضور میلیونی در مراسم راهپیمایی 22 بهمن، آن را به بزرگترین جشن ملی و نماد همه آرمانها و ارزش‌های انقلاب‌شان تبدیل کرده‌اند.
سالهاست دومین مقام رسمی نظام، سخنران اصلی این مراسم در تهران است و سخنان او از تریبون پایتخت کشور نه تنها موضع رسمی و علنی نظام، که اعلام موضع رسمی و وحدت بخش همه دستگاه‌ها و قوای حکومتی تلقی می‌شود.
از طرفی درست یک هفته بعد از سخنرانی صریح و روشن رهبری در نهی و مذمت هرگونه توهین و تاکید بر اینکه «بدگویی و بدزبانی در جامعه باید جمع شود» و کوتاه‌زمانی بعد از محکومیت و تذکر شدید ولی‌فقیه نظام علیه هتاکی مسئولان و اعلام صریح حرمت و ممنوعیت آن و تاکید همیشگی بر اتحاد و همدلی و پرهیز از حاشیه‌سازی و جنجال‌آفرینی، گروهی موتورسوار در حالی که پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی را در دست دارند علیه سخنران رسمی «یوم الله» 22 بهمن، شعار مرگ سر می‌دهند.
گستاخانه‌تر از آن در پاسخ به شعارهای بلندگو علیه آمریکا و رژیم صهیونیستی، بارها و بارها شعار علیه رئیس‌جمهوری قانونی کشور را تکرار می‌کنند؛ سرخوشانه فیلم آن را به آن سوی آبها می‌فرستند و ساعتی از پایان مراسم نگذشته که سوژه مناسب وهن و تمسخر برای بوق‌های معاند فراهم می‌کنند!
پرسش مهم و حیاتی از همه دستگاه‌های مسئول نظم و امنیت کشور، همه نهادهای متولی امنیت ملی و پاسداشت حرمت و اقتدار نظام و همه ارگان‌های قضایی و حقوقی این است که اساسا چه اقدامی واضح‌تر از این علیه ولایت‌فقیه و امر ایشان بابد انجام شود که حساسیت و ورود مسئولان را برانگیزد؟
بعد از این‌همه توصیه و سفارش رهبر معظم انقلاب، این جماعت سرکش، بی‌ادب و هتاک چه باید کنند تا مشمول اقدام علیه امنیت و وحدت ملی باشد؟
در سالروز جشن انقلاب، روشن‌تر از این چه بگویند که علیه تمامیت اتقلاب و ارزش‌های آن قلمداد شود؟
دقیقا هفت ماه پیش، رهبری نظام در سخنانی «درگیری، منازعات و مجادلات» را «برای افکار عمومی مردم زیان‌بخش» خواندند و فرمودند: این کارها «مردم را ناراحت می‌کند مردم را اذیّت می‌کند، روی افکار عمومی تأثیر منفی می‌گذارد» و در همان سخنان ایشان آمریکا را «دشمن غدّار» و «خبیث‌ترین و قبیح‌ترین‌شان» توصیف کردند.
حال پرسش این است که اقدام شرم‌آور اندک موتورسواران روز 22 بهمن که 42 سال شعار آن علیه آمریکا بوده، چه ویژگی دیگری باید داشته باشد تا مشمول «تشویش اذهان عمومی»، اقدام عملی علیه آسایش مردم و ضربه به حیثیت و جایگاه انقلاب تلقی شود؟
2. جناب آقای روحانی! درست همان لحظاتی که جنابعالی داشتید از افتخارات نظام برآمده از انقلاب اسلامی سخن می‌گفتید؛ وضعیت کشور را با وجود همه دسیسه‌ها و جنگ‌های روانی و اقتصادی تشریح می‌کردید؛ اوضاع مردم را در مقایسه با 100 سال پیش بر می‌شمردید و همان لحظه‌ای که از «تطهیر ترامپ» و هجمه به دولت می‌گفتید، جماعتی اندک و ناشناس (!) به جای مرگ بر آمریکا، علیه شما شعار مرگ سر دادند!
بعد از 7 سال و نیم از حضور شما در راس دستگاه اجرایی کشور، همه ما صبوری شما را در ماجراهای مشابه دیده‌ایم؛ سعه صدر شما را زیر فشارهای طاقت‌فرسای تحریم، کرونا و کارشکنی داخلی آزموده‌ایم و با وجود همه کاستی‌ها و انتقادهایی که به شما داریم، همچنان بر رای 24 میلیونی خود پای فشرده‌ایم؛ اما این‌بار مساله تنها شخصیت حقیقی شما نیست که گذشت را پیشه کنید و پاسخ بی‌ادبی را به سکوت حواله کنید.
این بار صحبت از هتاکی به جایگاه قانونی و ملی شما در روز بزرگداشت انقلاب و نظام است؛ لطفا یکبار برای همیشه اقدام قانونی کنید و در این ماه‌های پایانی مسئولیت‌تان، یادگاری ارزشمند از قانون، دادخواهی، صلابت و مقابله با هتاکی و بدزبانی برجای بگذارید.
آقای روحانی، لطفا با «تدبیر» تان، «امید»ها به صندوق رای و اراده مردم را زنده نگه دارید.
3. خطاب آخر به شعارگویان هتاک روز جشن ملی مردم است؛ تاریخ 42 سال گذشته را بخوانید اگر سواد دارید! نتایج انتخاب و سلیقه مردم را در همین 8 سال اخیر مرور کنید؛ غیر از بدزبانی فرصت دارید بفهمید با این حرکات سخیف، تنها «عرض خود می‌برید و زحمت ما می‌دارید» و دیگر هیچ!