بزرگنمایی:
جنگ ۱۲ روزه ایران با اسرائیل مثل یک زلزله ناگهانی بود که ساختمان وحدت ملی را لرزاند.این جنگ کوتاه اما پرمعنی نشان داد،دشمنان در کمین نشستهاند تا از کوچکترین شکافهای داخلی سوءاستفاده کنند.
پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir
ابوالقاسم عابدینپور
آزمون جنگ 12 روزه و درسهای آن، درگیری اخیر ایران با اسرائیل مثل یک زلزله ناگهانی بود که ساختمان وحدت ملی را لرزاند.این جنگ کوتاه اما پرمعنی نشان داد:
- دشمنان در کمین نشستهاند تا از کوچکترین شکافهای داخلی سوءاستفاده کنند.
- تنها سلاح ایران در برابر تهدیدات خارجی، "اتحاد داخلی" است.
- بدون وفاداری جمعی، حتی قویترین نظامهای دفاعی هم کارایی کامل ندارند.
حالا کمی بیندیشیم که چگونه میتوان کشتی ایران را در امواج خروشان منطقه نگاه داشت؟
قبول کنیم که ایران، یک کشتی بزرگ است با تعدادی از ملوانان( مردم) ناراضی،تفسیری که دشمن روی آن حساب ویژه باز کرده بود و هنوز هم از این حربه نا امید نشده است.
اگرتصور کنید ایران یک «کشتی اقیانوسپیما» است با ویژگیهای خاص:
- کاپیتان (حاکمیت): تجربهدار اما با روشهای سنتی هدایت.
- ملوانان (مردم): برخی باانگیزه، برخی خسته از سفر طولانی.
- سوراخهای کوچک (اختلافات): قومیتها، مذاهب، اقتصاد ضعیف.
نکته هشداردهنده: در طوفان اخیر، آب از همین سوراخها شروع به نفوذ کرد!
بدون اغراق ما برای رسیدن به ساحل امن نیاز به« ملت سازی» به تعبیر رایج در جامعه شناسی سیاسی داریم.
و اما موانع ملتسازی در شرایط کنونی (4 مشکل اصلی):
الف) مشکل قومیتها؛ مثل یک خانواده چندزبانه:
- آذریها، کردها، بلوچها و عربها که احساس میکنند و بسیاری از مواقع این احساس را آشکار می کنند که: صدایشان کمتر شنیده میشود و سهم کمتری از توسعه دارند.
آمار قابل تأمل: 40٪ ایرانیان به زبان مادری غیرفارسی صحبت میکنند.
ب) مشکل جوانان: نسل جدید، آرزوهای جدید دارند .
- جوان امروزی با انقلابیون دهه 60 تفاوت دارد.
- بیشتر به "معیشت" فکر میکند تا "شعار".
- از محدودیتهای اجتماعی خسته شده است.
- آمار نگرانکننده: سالانه 300 هزار نخبه کشور را ترک میکنند!
ج) مشکل اقتصاد: کشتیای با سوخت ناکافی:
- تورم 40٪ و بیکاری 10٪ مثل سوراخهایی هستند که:
- روزبهروز بزرگتر میشوند.
- ملوانان (مردم) را عصبی میکنند.
د) مشکل اعتماد، سوالهای بیجواب :
- چرا برخی اقلیتها همیشه در حاشیهاند؟
- چرا حل مشکلات اقتصادی اینقدر کند پیش میرود؟
- مشکل عدم چابکی و ذهنیت بسته و بعضأ منفی همچنان آزار دهنده است.
حالا به سمت راهحلهای عملی برویم: چگونه این کشتی را نجات دهیم؟
الف) تعمیر سوراخ قومیتها (عدالت محلی حتمأ رایج شود،در قانون اساسی هم به صراحت این حق به قومیت ها داده شده است اما در اجرا...)
- دادن سهم بیشتر به مناطق محروم در:
- بودجهریزی.
- مشارکت سیاسی.
- احترام به زبانهای محلی «در کنار»زبان فارسی.
ب) جذب جوانان (اقتصاد + آزادیهای معقول)
- ایجاد شغلهای پایدار.
- کاهش فشارهای اجتماعی بیضرر (مثل موسیقی و پوشش و بسیاری از عرفها که با تغییر آن اتفاق خاصی نمی افتد).
ج) پرکردن باک سوخت (اقتصاد مقاومتی واقعی)
- مبارزه جدی با فساد.
- اولویت دادن به تولید داخلی.
د) گفتوگوی ملی (نه شعار، بلکه در عمل)
- تشکیل میزگردهای مردمی با حضور؛نمایندگان اقلیتها،جوانان، کارشناسان مستقل.
و امافرصت طلایی برای تغییر:
جنگ 12 روزه اخیر یک «زنگ خطر» بود:
- ایران یا اختلافات داخلی را حل میکند، یا دشمنان از آن سوءاستفاده خواهند کرد.
- ملتسازی واقعی نیازمند «عدالت،» «صداقت« و «انعطاف» است.
دور پایان
- کشتی ایران فقط با همکاری همه ملوانان(مردم) به ساحل امن میرسد، نه با فرمانهای یکجانبه از طرف حاکمیت!
پینوشت:
- نمودار مقایسهای: نرخ بیکاری در مناطق مرکزی و حاشیهای.
- اینفوگرافیک: پراکندگی قومیتها در ایران.
- نظرسنجی: مهمترین دغدغه مردم از نظر اقتصادی-اجتماعی.