بزرگنمایی:

پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir

نوید تربت- علیرضا حسینی مقدم- عضو هیات علمی گروه مهندسی آب دانشگاه آزاد اسلامی تربت‌حیدریه گفت: هر چند از حیث دانش فنی و سبقه تاریخی، ایرانیان در استفاده هوشمند از منابع آبی رتبه نخست جهان را دارند، اما امروز در مدیریت هوشمند منابع آب کشور، تجهیزات فنی و بروز را در اختیار نداریم.

به گزارش نوید تربت،دکتر محمد کریم‌زاده افزود: اگر به تاریخ مراجعه کنیم، سابقه ما در استفاده از آب به شکل هوشمند، به بیش از 2 هزار سال قبل باز می‌گردد.

وی ادامه داد: گواه این ادعا سیستم زهکشی تخت‌جمشید، سازه‌های آبی شوشتر در خوزستان، قنات قصبه گناباد، سد تاریخی فریمان، سیستم آبرسانی در صحرای یزد و سد کُریت واقع در طبس است که همگی نشان از مدیریت هوشمند از منابع آبی در طول تاریخ توسط ایرانیان دارد.

کریم‌زاده افزود: در مقابل امروز به ترتیب آمریکا، اسراییل و اروپا در استفاده از هوش مصنوعی که در اصل یک شاخه پیشرفته از هوشمندسازی است، در مدیریت منابع آب دارای پیشرفته‌ترین تجهیزات لازم هستند.

وی در پاسخ به این سووال که چرا ما با وجود این همه سابقه، تجربه و دانش، اما دچار قطع انتقال دانش مدیریت بهینه مصرف منابع آبی و به تبع آن بروز نشدن دانش سخت‌افزاری شده‌ایم، گفت: این موضوع به یک پس‌رفت تاریخی ناشی از حاکمیت سیستم بروکراسی اداری در طول تاریخ باز می‌گردد که شوربختانه این مشکل هنوز و به شکل گسترده‌تر بر پیکره نظام اداری ما جا خوش کرده‌است.

کریم‌زاده با بیان اینکه در حوزه منابع آب کشور، اساساً با مشکل بزرگ «تکنولوژی وارداتی» مواجه هستیم، افزود: این بدان معناست که هنوز به سطحی نرسیده‌ایم که بتوانیم امکانات فیزیکی لازم را از منابع داخلی، تامین کنیم.

مسوولان دنبال آمارسازی و تولید آلبوم تصویری هستند

این عضو هیات علمی دانشگاه تصریح کرد: در عین حال نباید این نتیجه‌گیری غلط را داشت که جامعه دانشگاهی، پژوهشگران و متفکران ما از بنیه علمی لازم برای رفع این کمبود، برخوردار نیستند.

کریم‌زاده اضافه کرد: مشکل در ساختار مدیریتی کشور است که تصمیم‌سازان کشور بجای بهره‌گیری از دانش و توانمندی جامعه دانشگاهی و متفکران، دنبال آمارسازی، تولید رزومه کاری و نیز تهیه آلبوم عکس و کلیپ یادگاری در قالب یک شوی تبلیغاتی با نتایج تحقیقات جامعه دانشگاهی هستند.

وی ادامه داد: به ندرت شاهد آن هستیم که مسوولان برنامه‌ساز از ابتدای آغاز یک کار پژوهشی، دست حمایت بر سر جامعه دانشگاهی بکشند و تنها در پایان کار به سراغ متفکران کشور می‌روند.

این مدرس دانشگاه از مسوولان خواست تا ضمن فراهم کردن زیرساخت‌ها برای تبدیل تئوری به عمل و کوتاه کردن سیستم بروکراسی اداری، در قالب بسته‌های حمایتی و تشویقی، ساز و کار تسهیل پژوهش کاربردی را، فراهم سازند.