بزرگنمایی:

پایگاه خبری نوید تربت:www.navidtorbat.ir
اطلاعات ردیاب سیارکی ناسا نشان می‌دهد، یک سیارک با عرض 68 فوت (20.7 متر) در تاریخ 6 سپتامبر (16 شهریور) از کنار زمین عبور کند. براساس اعلام آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا، این سیارک با سرعت 10 برابر بیشتر از یک گلوله تفنگ در حال نزدیک شدن به زمین است. این سیارک موسوم به "QC 7" به اندازه نیمی از طول بال‌های یک هواپیمای بوئینگ 767، یعنی حدود 24 متر است، اما جای نگرانی نیست، زیرا خطر برخورد با زمین وجود ندارد.

به گزارش آی‌ای، اطلاعات ردیاب سیارکی ناسا نشان می‌دهد، یک سیارک با عرض 68 فوت (20.7 متر) در تاریخ 6 سپتامبر (16 شهریور) از کنار زمین عبور کند. براساس اعلام آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا، این سیارک با سرعت 10 برابر بیشتر از یک گلوله تفنگ در حال نزدیک شدن به زمین است.

این سیارک موسوم به "QC7" به اندازه نیمی از طول بال‌های یک هواپیمای بوئینگ 767، یعنی حدود 24 متر است. اگرچه سیارک QC7 نسبتا کوچکتر از بسیاری از سیارک‌های دیگر است، اما با سرعتی در حدود 9.10 کیلومتر در ثانیه به سمت زمین می‌آید، اما جای نگرانی نیست، زیرا خطر برخورد با زمین وجود ندارد.

طبق بیانیه ناسا، نباید نگران بود، زیرا احتمال برخورد QC7 با زمین، مانند شانس زنده ماندن یک گلوله برفی در جهنم است، چرا که این سیارک 4.6 میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد. همچنین تاکید شده است که حتی اگر QC7 به زمین برخورد کند، تأثیر زیادی نخواهد داشت و تنها کاری که QC7 می‌تواند انجام دهد ایجاد یک انفجار مهیب همزمان با ورود به جو زمین است.

اما شاید برایتان جالب باشید که بدانید خطرناک‌ترین سیارک که احتمال بسیار کمی وجود دارد که با زمین برخورد کند، سیارک "بنو" (Bennu) است. کهکشان ما سیارکی دارد که اگر به زمین برخورد کند، می‌تواند بسیار خطرناک باشد. به گفته دانشمندان، می‌توان پیش‌بینی کرد که بنو که یکی از نزدیک‌ترین شهاب‌سنگ‌ها به زمین است، در 200 سال آینده دقیقاً کجا خواهد بود. با این حال، اگر بنو به زمین برخورد کند، آثار فاجعه‌باری خواهد داشت.

ناسا و سایر آژانس‌های فضایی، آستین‌های خود را برای تغییر مسیر سیارک‌های خطرناک به خصوص سیارک‌های بزرگ که احتمالاً در آینده به زمین برخورد می‌کنند و خسارات زیادی به بار می‌آورند، بالا زده‌اند. به همین دلیل آنها تصمیم گرفتند که پروژه "دارت" (DART) را راه‌اندازی کنند.

این پروژه که مخفف کلمه‌های "آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک" است، یک مأموریت فضایی ناسا است که هدف آن، آزمایش یک روش دفاع سیاره‌ای در برابر اجرام نزدیک به زمین است. ناسا و آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز با هم روی این پروژه کار کرده‌اند.

پروژه دارت از نظر فنی توسط دفاتر و آزمایشگاه‌های متعدد ناسا پشتیبانی و توسط دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ای ناسا حمایت مالی شد؛ همچنین توسط دفتر برنامه ماموریت‌های سیاره‌ای ناسا در مرکز پرواز فضایی مارشال نظارت می‌شود. همکاران بین‌المللی ناسا برای پروژه‌های مرتبط یا آتی نیز آژانس فضایی اروپا (ESA)، آژانس فضایی ایتالیا (ASI) و آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن (JAXA) هستند که از لحاظ مالی نیز کمک خواهند کرد.

فضاپیمای دارت (DART) در تاریخ 24 نوامبر 2021 با موشک "فالکون 9" متعلق به شرکت "اسپیس‌ایکس" به فضا پرتاب شد و از آن زمان تاکنون تقریباً 11 میلیون کیلومتر را به سمت سامانه سیارکی دوتایی "دیدیموس" و "دیمورفوس" طی کرده است. برخورد این فضاپیما با این سامانه سیارکی دوگانه برای تاریخ 26 سپتامبر 2022 برنامه‌ریزی شده است.

این فضاپیما روز دوشنبه 26 سپتامبر ساعت 19:14 به وقت منطقه زمانی شرقی (03:44 سه‌شنبه پنج مهر به وقت ایران) با سرعت تقریبی 24 هزار کیلومتر در ساعت با سیارک دیمورفوس (Dimorphos) برخورد خواهد کرد تا بتواند مسیر حرکت این جرم آسمانی را در اطراف سیارکی بزرگتر به نام دیدیموس (Didymos) تغییر دهد.

"آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک "یا دارت، یک مأموریت فضایی با هدف آزمایش روشی برای پرهیز از برخورد سیارک‌ها به زمین است. این کاوشگر در اصل یک کاوشگر فضایی را به سیارک دوگانه دیدیموس خواهد کوبید تا آزمایش کند که آیا اثر جنبشی برخورد یک فضاپیما می‌تواند با موفقیت یک سیارک احتمالی را از مسیر برخورد با زمین منحرف کند یا نه. اگرچه دیمورفوس در مسیر برخورد با زمین نیست، اما این ماموریت، یک آزمایش برای بررسی این نکته است که آیا «فناوری برخورد جنبشی» برای منحرف کردن سیارک‌های بالقوه خطرناک موثر است یا خیر.

دیدیموس با قطر 780 متر، سیارک بزرگ‌تر در این سامانه است، در حالی که دیمورفوس، سیارک کوچک‌تر و ماهواره طبیعی دیدیموس با قطر 160 متر است. برای مقایسه باید گفت که سیارکی که در سال 2013 بر فراز شهر چلیابینسک روسیه منفجر شد، تنها 18 متر قطر داشت.

انتخاب هدف قرار دادن یک سامانه دوگانه از عمد انجام شده است. از آنجایی که این دو سیارک به دور یکدیگر می‌چرخند و هر دو را می‌توان با تلسکوپ‌های زمینی رصد کرد، به سرعت می‌توانیم ببینیم که آیا برخورد فضاپیمای دارت، مدار دیمورفوس را تغییر داده است یا خیر.

در نهایت نیز حدود چهار سال دیگر، ماموریت "هرا" (Hera) متعلق به آژانس فضایی اروپا با دیدیموس و دیمورفوس ملاقات خواهد کرد تا نتیجه برخورد DART را به طور دقیق بررسی کند.

منبع: ایسنا