بزرگنمایی:

پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir

غلامرضا بنی اسدی

ما به تاریخ "سازی" نیاز نداریم اما به تاریخ خوانی، حتما محتاجیم. نیاز داریم به خوانشِ تاریخِ قهرمانی خود تا با زیستن به رسمِ آنان، قهرمانی را تجربه ای مدام داشته باشیم.

ما به تاریخ سازی نیاز نداریم از آن نوعی که برخی کشور ها به مدد سینما و جلوه های ویژه اش می سازند و بر پرده نقره ای می نشانند یا با جعبه جادو در ذهن مردمان می کارند. تاریخ ما را مردانِ مرد در میدان عمل، ساخته و حتی به خون نوشته اند. از این منظر ما داری سرمایه حقیقی و برتر هستیم.

بله، ما به تاریخ "سازی" نیاز نداریم اما به تاریخ خوانی، حتما محتاجیم. نیاز ما هم از جنسِ کشاورزی است که بعد از کاشت، به داشتِ سرمایه جوانه زده خود همت می کند تا در فصل برداشت، دستی پُر داشته باشد.

ما نیاز داریم به خوانشِ تاریخِ قهرمانی خود تا با زیستن به رسمِ آنان، قهرمانی را تجربه ای مدام داشته باشیم. بی این تاریخ، با کشور های قلدر و بی هویت و بی ریشه چه فرقی خواهیم داشت؟باید بخوانیم و باز هم باید بخوانیم تاریخِ بزرگی خویش را که یک برگش می شودعملیات بزرگ مروارید. همان عملیاتی که نیروی دریایی عراق را 67 روز بعد از آغاز جنگ، به صفر رساند و سیادت دریایی ایران را امضایی ماندگار نهاد.

در جریان این عملیات، نسلِ آرش، تیرهای غیرت را در چله نهادند و به سوی دشمن شلیک کردند و نتیجه این شد که؛ 4 فروند قایق موشک‌انداز عراقی کلاس «اوزا» و 7 فروند شناور دیگر عراقی غرق و 6 فروند میگ-23، یک فروند میگ-21 و یک فروند بالگرد سوپر فرلون نیروی هوایی عراق سرنگون شد. همچنین در این عملیات فانتوم‌های ایرانی سه فروند میگ-23 عراقی را سرنگون و دست کم 13 کشتی حامل موشک و اژدر را با استفاده از موشک ای‌جی‌ام-65 ماوریک غرق کردند. البته در این رزمِ بی امان، ناوچه قهرمانِ پیکان هم در پهنه نیلگونِ خلیجِ همیشه فارس، جاودانه شد و یک فروند فانتومِ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی نیز در این جاودانگی " پیکان" را همراهی کرد.

 اما نقشی که این نبرد، با قوت تمام ایفا کرد، طهارتِ دریا از آلودگی وجود متجاوزان بود. بعد این ضربه بزرگ، عراق از دریا محو و صدور نفتش نیز با مشکلات عدیده مواجه شد. چنانکه در خاطرات آیت الله هاشمی رفسنجانی در کتاب " روزی که نیروی دریایی عراق فلج شد" به مناسبت " سی ‌و پنجمین سالگرد عملیات مروارید" آمده است:عراق برای صدور نفت خود مجبور شد به اردن و ترکیه متوسل شود و امکان صدور نفت از طریق خلیج فارس برایش ممکن نبود. عراقی‌ها برای صدور نفت به بندر جیهان ترکیه متکی بودند و مقداری را هم توسط تانکرهای نفت کش از طریق «اردن» صادر می‌کردند .... عراق نتوانست کشتی‌ها و سلاح‌های فراوان جنگی که از ایتالیا خریده بود را به منطقه بیاورد. این البته یک روی سکه بود؛ موفق و مانا، روی دیگر سکه هم باز پیروزی ما بود که هم توانستیم، نفت خود را صادر و هم نیازهای خود را از طریق دریا وارد کنیم. چیزی که مثل خار در چشم دشمن می نشست و احساس حقارت را در همه نفس هایش، تکرار می کرد.

ما هم اقتدار را، غیرت را، پیروزی را نفس می کشیدیم اما این نفس ها فقط در جانِ اهالی دفاع مقدس ماند. در برخی کاغذ ها هم جان، جاری کرد اما به زبان هنر، به زبان سینما، به زبان تلویزیون در نیامد تا دیگران هم ببینند و در ذهن، جاودانه کنند. ما با پلکِ بسته، با تاریخ سرفراز مان و با قهرمانان جاودانه مان مواجه شدیم. خب، اگر کور را از نور خورشید بهره است، برای ما هم از روشنایی تاریخ سهمی کنار خواهند گذاشت. ما باید به همه زبان های زنده و سازنده برای ماندگاری سرمایه های معنوی خود تلاش کنیم. کوتاهی ما، سایه تردید ها و دشمن خواسته ها را بلندتر خواهد کرد. فیلم بسازیم، به زبان هنر به خلق بپردازیم قبل از آنکه میدان را به حریف ببازیم.