بزرگنمایی:

پایگاه خبری نوید تربت:www.navidtorbat.ir

غلامرضا نظری:سوره عبس 43 آیه دارد و مکی است شآن نزول آن در رویگردانی پیامبراز پرسش های بسیار نابینایی به نام عبدالله ابن ام مکتوم می باشد.

پیغمبر‌(ص) با گروهی ازبزرگان واشراف قریش سخن می گفت و آنان را به اسلام دعوت می نمود واندرزها می داد.در بین گفتگوها،عبدالله ابن ام مکتوم واردشد و چون نابینا بود متوجه نشد که چه کسانی در مجلس با پیامبر(ص) حضوردارند و متوجه نبود که پیامبر(ص) با آنان سخن می گوید. پس به هنگام ورود گفت ای پیامبرمرا تعلیم ده از آنچه بر تونازل گشته است. پیغمبر(ص) ‌ساکت شد ولی او مرتب گفتارش را تکرارمی نمود.

یکی از حاصران درمجلس، از گفتار و رفتار او دلگیرشد و چهره درهم کشید،برخی گفته اند خودپیامبر(ص) ابرو درهم کشید تا آیه عبس وتولی نازل گشت.«ان جائه الاعمی و ما یدرک لعله یزکی....» و پیامبر(ص) مورد عتاب قرارگرفت،  پس رسوال الله از وی دلجویی نمود.

در اینجا چند نکته مهم وجود دارد:عتاب ها وسرزنش های قران بدان معناست که خدا وند محبت بسیار به پیامبر(ص) ‌داشته و از کوچکترین عملی آگاهش نموده است و دیگر اینکه پیامبر(ص) سخت زیرنطر و مراقبت خداونداست، نکته دیگر اینکه عتاب خداوند سبب شد تا مردم و پیروان رسول خدا درباره ی پیامبر(ص) گزافه گویی واغراق ننمایند ودیگر اینکه این عتاب ها در تربیت مسلمین اثرگذار بوده است.

 و اما شرح حال زندگانی عبدالله ابن ام مکتوم

اوساکن مکه و ازقبیله ی بنی عامر بود و در کودکی نابینا گشته بود. نامش حصین بود که پیامبر(ص) او را عبدالله نامید.وقتی مسلمان شد با مسلمانان به مدینه هجرت کرد و پس ازغزوه ی بدر درخانه ی قاریان قران منزل نمود.درمدینه موذن پیامبر(ص) شد و با بلال حبشی به نوبت اذان می گفتند. چون نابینا بود پیش ازطلوع فجر اذان می گفت،پیامبر دستورداد هرگاه صدای بلال راشنیدید خوردن و آشامیدن را ماه رمضان رها کنید. هرگاه پیامبر به عزوه ای می رفتند او را جانشین خود در مدینه می نمودند و او امامت نماز را بعهده داشت. در زمان خلافت عمر و هنگام جنگ قادسیه حضورداشت و پس ازپایان جنگ به مدینه بازگشت و در همان شهر درگذشت.