چاپ

✍ زهید زارعی

پنجم اسفندماه روز بزرگداشت مقام مهندس است،مقامی که متاسفانه در جامعه امروز احترام چندانی به آن گذاشته نمیشود،مهندسان در همه جای دنیا ارج و جایگاهی فراوانی دارند چون سازندگان تخیل بشری هستند و از تمام اسباب و ابزار برای بهتر شدن امور زندگی انسانی بهره می برند آنان کیفیت زندگی بشر امروز را ارتقا داده اند جهت گواهی بر این ادعا نیازی نیست به لیست بلند ساخته های مهندسین رشته های گوناگون که امروزه از آن استفاده می کنیم توجه داشته باشیم, چون این اندازه روشن و مبرهن هست که حکایت شعر مولوی است "آفتاب آمد دلیل آفتاب".

اما با این همه خدمت و تلاش جهت بهبود زندگی اجتماعی متاسفانه امروز جایگاه مهندسی نزد جامعه ما کاهش یافته است, انگیزه جهت تحصیل رشته های مهندسی در دانشگاهها کاسته شده و برخی دانشگاهها با هدف جلوگیری از تعطیلی دانشگاه در برخی از این رشته ها بدون کنکور جذب دانشجو می کنند، این روند در کنار کاهش شدید بودجه عمرانی که باعث ایجاد رونق در حوزه ساخت و ساز و بهبود وضعیت پیمانکاران حوزه خدمات فنی و مهندسی میشد فضا کنونی را به سمتی برده است که این قشر تحصیلکرده و تاثیر گذار در جامعه امروز در حال تبدیل شدن به قشری آسیب پذیر است.

مهندسان جوان رغبتی به کارهای سخت و پیچیده که بعضا حقوق پایین دارد ندارند،از طرفی حوزه مسُولیتهای حرفه ای آنان خصوصا در حوزه ساختمان بسیار طویل مدت و بحران زا شده است وعملا انگیزه ای جهت ارایه خدمات نوین فنی و مهندسی برای مهندسان با انگیزه و خلاق باقی نمی گذارد. متاسفانه رویه های جاری کشور به صورتی است که "دلالی" بیشتر از "مهندسی" درآمد داشته و کمتر از آن مسئولیتهای حقوقی و مدنی دارد.این شرایط فضایی انگیزه کُش ایجاد می کند که فکر مهندسان را در خود گرفتار می کند و به آنان اجازه پویایی و تعالی نمی دهد.

امروز در جامعه ما با توجه به رشد اگاهی های شهروندان بین اقشار تحصیل کرده " مهندسان " خصوصا مهندسان رشته های ساختمانی تنها قشری هستند که بیشترین مسئولیتهای حقوقی در قبال کارکردهای خود را دارند که این مسئولیت با شرح وظایف و تعرفه های دریافتی آنان همخوانی ندارد، این مساله در سایر شغلهای حرفه ای مثل "پزشکی" یا "وکالت" بسیار متفاوت است، آنان حاشیه امن بیشتری در مسیولیتهای مدنی و حقوقی دارند. این زمینه ها باعث شده است که جوانان در هنگام انتخاب رشته های دانشگاهی راغب به انتخاب رشته های مهندسی نباشند. درآمد کم و مسئولیت زیاد.

آمار رشته های مهندسی در دانشگاههای صنعتی کشور بسیار ناامید کننده است، عمق فاجعه وقتی بیشتر هویدا میشود که بدانیم تعداد زیادی از این دانش آموختگان پس از تحصیل جلای وطن کرده و مهاجرت می نمایند، با این اوصاف آینده کشور در حوزه مهندسی و خدمات فنی به شدت آسیب پذیر خواهد بود. آینده ای که در آن مهندسان کم بنیه به لحاظ علمی و فنی و بی انگیزه و مسئولیت گریز عهده دار انجام امور گردند.از امروز باید نگران فردا بود، حیثیت مهندسی را پاس داریم به مهندسان این قشر پرتلاش و باسواد و مسئولیت پذیر قدر بگذاریم و مطمئن باشیم که آنان در پیشبرد اهداف عالی جامعه انسانی هم افزا هستند.

http://t.me/navidtorbatkabar