پایگاه خبری نوید تربت:www.navidtorbat.irحساب کنید که رفتار تان با منافع ملی چه کرده است. با بیت‌المال معنوی مردم چه کرده است. حساب کنید به نام شهدا و به کام خود چقدر از حساب شان چک کشیده اید. خودتان که ریالی اعتبار در حساب ندارید. ولخرجی از کیسه دیگران است آنچه با هزار پُز و ادا انجام می‌دهید.
غلامرضا بنی اسدی
شهید، معبر باز می‌کند و راهگشاست. کسانی که همه هنرشان ساختن بن‌بست است اهل جای دیگری هستند. شهید حتی خونش هم طعم جنگ و کشتار نداشت و ندارد. عطر زندگی می‌تراوید و همیشه تراواست از هر قطره‌اش. حیات بخش است نام و یادش. آنان که خونمردگی در کلام‌شان است نه‌تنها نمی‌توانند مدعی شهدا باشند که نسبتی اگر از قدیم بوده را نیز به تیغ رفتار افتراق آمیز بریده‌اند.
شهید، "یدالله" است و "مع‌الجماعه" آنان که با خودبرتربینی، عامل شقه، شقه کردن ملت می‌شوند را نسبتی با شهید و با مفهوم متعالی شهادت نیست. شهید، بی‌سر و صاحب نیست که بشود به نامش ترازو راه انداخت و کاسبی کرد. خدا مراقب حرمت اوست و کاسه و کوزه می‌شکند از کسانی که به نام او دکان باز می‌کنند.
مجلسِ شهید هم مثل مسجد است که درش باید به روی همه باز باشد. کسی حق ندارد اهالی مسجد را ممیزی کند. شهید مشعل نورانی است که باید فرصت استضائه از او برای همه فراهم باشد. کسی حق ندارد بن‌بست ایجاد کند سر راه مردم برای ورود به مجلس شهید.
سابقه مدعیان و بلندگو دهنان برای همه روشن است. دست به قلم هم که شده باشند تیتر و مطالب شان ثبت است. کارنامه را هم به عملکرد‌ها نمره‌گذاری می‌کنند نه به ادعانامه‌ها. شهدا اهل حق بودند، اهل حق! نسبیت اندیش نبودند که یک ماجرا تا در دایره خودشان باشد حق بپندارند و چون حق در کنار دیگری باشد به اتهام باطل، کلمه باران کنند.
به همین ماجرای اصلاح روابط با عربستان نگاه کنیم. خیلی چیز‌ها دست مان می‌آید. معلوم می‌شود چه کسانی صداقت دارند و چه گروهی برای منافع پنداشته‌های خود، حرمت همه چیز را می‌شکنند. دیروز سنگ می‌انداختند و حالا که دیگران سنگ‌هاشان را جمع کرده‌اند، با پُررویی تمام باز سینه سپر می‌کنند که "این منم طاووس علیین شده." غافل از این که مردم پَرها شان را هم شمرده اند! بایدشان گفت، این بار، از این خبرها نیست، نیت شما و کارنامه شما توامان پیداست از زانوی‌تان!.... سر جای‌تان بنشینید و حساب کنید که رفتار تان با منافع ملی چه کرده است. با بیت‌المال معنوی مردم چه کرده است. حساب کنید به نام شهدا و به کام خود چقدر از حساب شان چک کشیده اید. خودتان که ریالی اعتبار در حساب ندارید. ولخرجی از کیسه دیگران است آنچه با هزار پُز و ادا انجام می‌دهید. اگر می‌خواهید از شهدا نام به میان آورید، اول کلماتتان را طهارت دهید. بدانید که هم شهدا همه ما را می‌شناسند و هم مردم به دیروز و امروز ما واقفند. حتی رفتار و سخنان و نوشته‌ها و تیتر روزنامه‌های ما را به خاطر دارند. به حافظه‌شان تعظیم کنیم و به احترام شهدا، با اصلاح رفتار، به راه‌های باز و مصلحانه احترام بگذاریم.