چاپ

روحانی نژاد

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می کرد/ آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می‌کرد

‌‌ ‌درهنگامه تورق دفتر خاطراتم یادم می آید، درسالهای نه چندان دور همکاری و‌همدلی بر آن همه تلاش ‌،غیرت وسوز دل بر سر ذوق می آمدم ومشعوف که همشهری خوبمان ،کم ادعا و بی منت سکان دار هدایت تعلیم و ‌تربیت شهرمان گردیده وهرآنچه درتابلومشورت ترسیم می شد و به مصلحت تربیت و تعلیم دیارمان ،تا پای جان می ایستاد،قد می افراشت چون سرو،ایستادگی می کرد چون کوه ‌وچون ابرخاضعانه از بارش باران محبت خود روحمان را صفا و صیقل می داد‌.

سال‌هایی که همکار بودیم و آن هنگام که به کسوت باز نشستگی مفتخر گردیدم هر آن چه به زعم خود صلاح می دیدم و ‌منجر به فلاح ، صادقانه ودلسوزانه می گفتم و می شنیدی ،می نگاشتم و می دیدی می ‌پرسیدم و می شنیدم و‌همواره کلام مهر وروی باز و تبسم صمیمانه ات ساری و جاری بود و هر آنچه توفیقات آموزشی ،پرورشی ،عمرانی واداری و ....همه به پاس مشورت و همدلی و در سایه مهر ورزی حاصل شد و سعه صدر.

هر آنچه بدی بود ‌ونقد وبی اعتنایی و...جز به لبخند وصبر ‌وتحمل بدرقه نمی شد اما شاخص همه تلاش‌ها (ایجاد مدارس فرهنگ)در شهرمان بود، رؤیایی که اکنون محقق گردیده. علیرغم مخالفتها و سنگ اندازی ها و سلاح وصلاح به نتیجه منجر شد ‌وحالا حالاسرمان را بالا می گیریم که ما هم (مدرسه داریم)در شأن و منزلت ودر راستای اهدافمان، زهی سعادت.

حیفم آمد آن همه تلاش و درگیری و مساعدت و نیک اندیشی را به ناسپاسی بدرقه کنم وبه عنوان ذره ای ناپیدا از جامعه بزرگ فرهنگیان و به عنوان عضوی کوچک ازهیئت امنا مدارس فرهنگ شهرمان بوسه ارادت بر دست‌هایت تقدیم می دارم و مقاومت جانانه ات را در جبهه تربیت و تعلیم در خاطرم به ودیعت می نهم و هراز گاهی که دفتر خاطراتم رامرور می کنم در می یابم که: آنچه خوبان همه دارند / تو یک جا داری

واکنون که دست تقدیر ادامه توفیق خدمت را در جایگاهی دیگر برایتان رقم زده است جایتان را خالی، ‌پاسداری از ارزش‌های تعلیم ‌تربیت را برایتان آرزومندم.

اندیشه ات پایدار،اراده ات استوار و خدایتان نگهدار.