چاپ

پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir

✍ ابوالقاسم عابدین پور

نهادهای ثروتمند در ایران به مؤسسات، سازمان‌ها و گروه‌های اقتصادی اطلاق می‌شوند که از منابع مالی وسیعی برخوردار هستند و معمولاً منابع مالی آنها به صورت مستقل از دولت تأمین می‌شود. این نهادها ممکن است از طریق :موقوفات مذهبی، تصرفات اقتصادی پس از انقلاب، فعالیت‌های صنعتی و تجاری، یا حتی درآمدهای حاصل از کمک‌های مردمی و نذورات به ثروت‌های هنگفتی دست یابند. اغلب این نهادها مؤثر و مرتبط با برخی تصمیم گیران اصلی حاکمیت و مقامات ارشد کشور هستند و نظارت دولت بر آن‌ها محدود یا غیرمستقیم است.

نهادهای ثروتمند معمولاً در صنایع مختلف از جمله نفت، گاز، کشاورزی، صنایع سنگین، ساخت و ساز، تولید، خدمات مالی، و حتی رسانه‌ها و پروژه‌های اجتماعی و فرهنگی فعال هستند. این نهادها می‌توانند در تصمیم‌گیری‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تأثیرگذار باشند، به ویژه که اغلب از معافیت‌های مالیاتی یا کمک‌های ویژه دولتی برخوردارند.

نهادهای ثروتمند در ایران تأثیرات عمیقی بر روند تصمیم‌گیری‌های حاکمیتی دارند. تأثیرات این نهادها در سه بعد عمده قابل مشاهده است:

1- اقتصادی: نهادهای ثروتمند اغلب مالک شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی بزرگ هستند که در صنایع حساس و استراتژیک مانند انرژی، پتروشیمی، خودرو، و کشاورزی فعالیت دارند. این نهادها می‌توانند با منابع مالی خود، سیاست‌های اقتصادی کشور را تحت تأثیر قرار دهند، به‌ویژه در زمینه تخصیص منابع، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های کلان و تأثیر بر رقابت در بازارهای مختلف.

2- سیاسی: نهادهای اقتصادی و مالی ثروتمند می‌توانند به دلیل ارتباطات خاص با مقامات ارشد حکومت و داشتن منابع مالی مستقل، در فرآیندهای سیاسی و حکومتی نفوذ کنند. این نهادها گاهی به‌طور غیررسمی در انتخابات، تعیین سیاست‌های کلان کشور و حتی انتخاب مقامات دولتی نقش دارند.

3- اجتماعی و فرهنگی: بسیاری از این نهادها در پروژه‌های فرهنگی، مذهبی و اجتماعی سرمایه‌گذاری می‌کنند. با توجه به نفوذ آنها در میان اقشار مختلف جامعه، این نهادها قادرند بر افکار عمومی و گفتمان‌های اجتماعی تأثیر بگذارند و برخی از ارزش‌ها یا سیاست‌ها را تقویت کنند. از این رو، آن‌ها در شکل‌دهی به هویت ملی و فرهنگی کشور نیز نقش دارند.

نهادهای ثروتمند در ایران به‌عنوان بازیگران اصلی در عرصه‌های اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی عمل می‌کنند و تأثیر قابل توجهی بر روند تصمیمات حاکمیتی دارند. این نهادها به دلیل منابع مالی وسیع، استقلال از دولت، و نظارت کمتر بر فعالیت‌هایشان، می‌توانند در سیاست‌گذاری‌های کلان کشور نفوذ کنند و گاهی حتی از شفافیت کمتری برخوردار باشند. این واقعیت باعث می‌شود که تأثیرات آنها در حکمرانی ایران پیچیده و چندلایه باشد.

پذیرش این واقعیت یاد آور این موضوع مهم است که در حاکمیت « تمرکز قدرت» وجود ندارد و عوامل مختلف و مؤثری می توانند در جامعه نقش آفرینی کنند.