وحدتی معتقد است این دختر احتمالاً به مرگ طبیعی درگذشته و ثروت و جایگاه اجتماعی‌اش حاصل دستاورد شخصی نبوده، بلکه از طریق خانواده یا ازدواج به او رسیده است. او توضیح می‌دهد وجود چنین ثروتی در گور یک دختر نوجوان در میان یافته‌های تمدن خراسان بزرگ بی‌نظیر است و تنها می‌توان آن را در چارچوب اشراف‌زادگی موروثی و ساختار سلسله‌مراتبی آن دوران توضیح داد.
تمدن خراسان بزرگ
وحدتی نخستین‌بار در سال 2006، در طول بررسی‌های باستان‌شناسی حوضه رودخانه‌ای مجاور، محل تپه‌چلو را شناسایی کرد، اما تا سال 2011 امکان کاوش آن را نیافت. تاکنون، 48 گور در این محوطه کشف شده که در دسته‌های پراکنده و زیر تپه‌های کم‌ارتفاع قرار دارند؛ تپه‌هایی که نام محوطه از آن‌ها گرفته شده است.
بیشتر گورهای کشف‌شده در تپه‌چلو به تمدن آمودریا یا مجموعه باستان‌شناسی بلخ-مرو تعلق دارند که بخشی از تمدن بزرگ خراسان بوده است؛ تمدنی از عصر برنز با استحکامات شهری، معماری یادمانی و شبکه‌های تجاری با میان‌رودان و دره سند که در سده سیزدهم پیش از میلاد رو به افول رفت. با این‌حال، شماری از گورها به دوران کهن‌تر، یعنی عصر مس‌سنگی متأخر در هزاره چهارم پیش از میلاد بازمی‌گردند، زمانی که تپه‌چلو برای نخستین‌بار مسکونی‌سازی شد.
کشف گور شماره 12 نه‌تنها اطلاعات تازه‌ای درباره‌ی سنت‌های تدفین تمدن بزرگ خراسان ارائه می‌کند، بلکه نشان می‌دهد زنان جوان در این جامعه می‌توانستند حامل جایگاه‌های مهم اجتماعی و نشانه‌ای از پیوندهای فرهنگی و تجاری دوربرد باشند.