بزرگنمایی:

پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir

دکتر الهه پور اکبران(فوق تخصص پزشکی روان تنی)

به دنبال قتل جوان ورزشکار تربتی در دو هفته گذشته، دکتر الهه پور اکبران متخصص روان درمانی و مشاوره و فوق تخصص پزشکی روان تنی مقاله ای تحلیلی برای انتشار در پایگاه خبری نوید تربت ارسال نموده است. در این مقاله ضمن پرداختن به ریشه های پرخاشگری و خشونت هایی که گاها متاسفانه به قتل منجر می شود، راهکارهایی نیز برای مقابله و کاهش این نابهنجاری اجتماعی ارائه گردیده است.متن مقاله را می خوانید:

براساس دیدگاه روانشناسی اجتماعی، پرخاشگری شامل هرگونه رفتاری است که با قصد آسیب رساندن روانی یا جسمانی به یک فرد می باشد.

ما در این مطلب قصد داریم به بحث خشونت آن هم از نوع خشونتی که موجب آسیب جسمانی مثل ضرب و جرح و قتل میشود بپردازیم.

اخیرا شاهد قتل های هستیم که از بحث های کوچک و پیش پا افتاده ناشی می شوند واین برای  جامعه یک هشدار است که مارا چه شده که یک مسأله به ظاهر ساده به قتل منجر میشود؟

چه میشود که یک جوان یا نوجوان با خود چاقو و... حمل میکند؟

آیا این یک موضوع از پیش تعیین شده است؟

آیا اینها افراد خاصی هستند که مادام درگیر بحث و نزاع هستند‌ یا این کار برایشان نشان از قدرت نمایی دارد؟

چرا برای حل یک اختلاف کاری کوچک باید از ابزاری مانند چاقو استفاده کرد؟مگر ما مهارت گفتگو کردن را هنوز کسب نکرده ایم؟

به این نوع پرخاشگری،پرخاشگری خصمانه گفته می شود. یعنی فرد با خشم و نفرت تمام قصد آسیب زدن به شئ یا فرد دیگر را دارد، مثل زمانی که از فردی ناراحت می شویم و از شدت عصبانیت به او سیلی میزنیم، اما امروز در جامعه ما کار از سیلی هم در بعضی موارد گذشته و با ضرب و جرح شدید و قتل بروز خشم و عصبانیت عینیت پیدا می کند.

اما اشکال کار کجاست؟ چرا باید شاهد این حجم از خشونت باشیم؟ چرا جوانان کنترل خشم خود را ندارند؟ چه کسی یا کسانی متولی آموزش مدیریت خشم هستند؟ تا کی می خواهیم شاهد قتل کوروش های دیگر باشیم؟ آیا نباید این مسئله یک جا خاتمه یابد؟

جهت حل آسیبهای اجتماعی راهکارهای متعددی تاکنون پیشنهاد و گاهی اجرایی شده ولی متاسفانه مثمر ثمر نبوده است، علت این است که راهکار فقط به یک حوزه یا سازمان خاص مرتبط نمی باشد بلکه مساله آسیبهای اجتماعی یک مسئله پیچیده است که باید توسط چند نهاد یا موسسه زیربط انجام گردد.

لذا در خصوص خشونت، پیشنهاد میگردد که تمام دست اندرکاران این مسئله و متولیان امر به سهم خود نقشی در کنترل این قضیه داشته باشند. مثلا شهرداری می تواند با نصب بنرهایی در سطح شهر مبنی بر عواقب عدم کنترل خشم یا نشان دادن تصاویر و یا جملاتی از این قبیل با همکاری دانشگاه علوم پزشکی و حوزه سلامت و روان دانشگاه در آگاه سازی مردم بویژه جوانان نقش بسزایی داشته باشند.

آموزش و پرورش می تواند با برگزاری دوره های آموزشی اصولی و درست ویژه معلمان با استفاده از متخصصین مجرب و کارآمد آموزشهای لازم را در این خصوص به معلمین عزیز منتقل و آنها نیز در کلاسهایشان تدریس کنند و یا با برگزاری جلساتی برای خانواده ها به آموزش و آگاه سازی والدین بپردازند.

از طرفی تشکیل جلسات عمومی کارگاههای آموزشی ویژه شهروندان توسط شهرداری در خصوص مهارتهای زندگی به ویژه کنترل خشم با بکارگیری از متخصصین و اساتید حوزه سلامت روان می تواند در تعدیل این مسئله نقش موثری داشته باشند.

به امید روزی که دیگر شاهد اینگونه خشونتها در جامعه نباشیم