چاپ

پایگاه خبری نوید تربت: www.navidtorbat.ir

علیرضا شریعتی - آغاز شکسته شدن آداب و رسوم نامزد داری از نسل قبل از دهه چهل آغاز شد. تا پیش از این داماد ها اجازه نداشتند هر وقت دلشان خواست بخانه ی پدر زن و به دیدن نامزدشان بروند. آنها باید تا شب عروسی صبر می‌کردند.

ولی گاهی اوقات پنهانی و دور از چشم پدر زن و حتی برادر زن آن هم با هماهنگی و همکاری

مادر زن می توانستند برای مدتی کوتاه نامزد خود را ببینند و پیش از آنکه کسی متوجه شود فرار را بر قرار ترجیح دهند

.اینگونه دیدار نامزد حوادث گوناگونی درپی داشت،چه بسا جوانان نامزد دارکه به امید دیدار

یار از در و دیوار و درخت بالا رفتند و با دست وپای شکسته بخانه برگشتند..

اینگونه حوادث در میان نامزد داران نسل های پیشین امری عادی و روزمره بود. حتی بعضی برادر زنهای غیرتی چماق بدست؛ازدر و دیوار و درخت خطر ناکتر بودند.

اما دیدن نامزد آنقدر شیرین بود که نامزد داران برای وصال یار تن به هر رنج و زحمتی بدهند.

در این مورد داستانی از مرحوم پسر عمویم آقا شیخ ... شنیدم که بیانگر موضوع است.

قدیمی ها تعریف می‌کردند. آقا شیخ که داماد شده بود برای دیدن نامزدش باید از خانه پدرزن و

برادر زن ها بگذرد. یک روز عصر که توانسته بود نامزدش را برای چند لحظه ی کوتاه در کوچه باغها ببیند با او قرار مدار شب را گذاشت تا بیدار بماند و منتظر باشد.

آقا شیخ ... صبرکرد تا چراغ ها خاموش شود و همه بخوابند.آنگاه با بالا رفتن از درخت توت کنار کوچه خود را به بام خانه ی یار رساند و از سوراخ تهویه ی سقف طویله به داخل پرید. غافل از اینکه الاغ در طویله است و رها ...

به زمین رسیدن پای آقا شیخ .... همان وفرود آمدن اولین لگد الاغ که ترسیده بود همان..تا رسیدن کمک؛ جناب شیخ از چند لگد دیگرهم بهره برد. تا وقتی او را نجات دهند ونامزدش بداند که چه بلایی دیدار او به سر نامزدش آورده.

شاعر در مورد خطرات دیدار شبانه نامزد در آن زمان چه زیبا گفته است:

سه چیز در عاشقی رسوایی آره

سگ و همسایه و مه چون در آیه

سگ و نون می دهم همسایه رشوه

خدا کاری بکن مه در نیایه

اما دامادهای دوران پهلوی که فرم لباسشان متفاوت شده بود.وبجای تنبان و الخلق و کلاه نمدی؛کت و شلوار اتوکشیده می پوشیدند و کراوات و کفش ورنی داشتند؛!همراه با فکل های شانه کرده و تافت زده معلوم است که با چنین تیپ و پوششی داماد توان بالا رفتن از در و دیوار و پریدن از روزن سقف را ندارد. یا اتوی شلوار می شکست و یا کراوات به شاخ و برگ درخت گیر می کرد. غبار آلود شدن کفش هم دلیلی دیگر بود تا پدر زنها و برادر زنها با اندکی مسامحه نامزد داران را اجازه دهند بعضی اوقات آخر شب دور از چشم آنها به دیدن نامزدشان بروند و صبح خروسخوان که دیگران هنوز خوابند آنجا را ترک کنند.

اما بعضی داماد ها به لطف و محبت پدر زن و گذشت برادر زن آنگاه که از راه دور به دیدن نامزد می آمدند ناهار روز بعد را هم مهمان خانه ی پدرزن می شدند.

نتیجه ی این مسامحه و گذشت و بزرگواری این شد که امروز عاقد هنوز خطبه ی عقد را تمام نکرده جناب داماد چمدان لباسش را به خانه ی پدر زن می آورد و در آنجا رحل اقامت می افکند، بدانگونه که با بیل مکانیکی هم نمی شود آنها را از جا کند.

http://https//t.me/navidtorbatkabar