✍ زهید زارعی

متاسفانه در شهرما همیشه هستند کسانی که این مدل کارها را بر نمی تابند گفتند سرمایه دار بی دردی را با بنز آوردند که صحبت کند و برود.

خاطرم هست اواخر سال 86 بود,جلسه ای با نماینده منتخب آن زمان تربت حیدریه آقای رضایی داشتیم،هنوز مجلس هشتم شروع به کار نکرده بود، ایشان در مورد لزوم تشویق به کارآفرینی بین جوانان سخن گفت و اعلام کرد در این زمینه فعالیتی انجام شود. یکسال بود برخی دوره های کارآفرینی دانشگاه شریف را شرکت کرده بودم، با واحد کارآفرینی دانشگاه صنعتی مالک اشتر هم مقاله ای در کنفرانس داخلی ارایه کرده بودم، یکی از راههای گسترش کارآفرینی در جامعه و تعمیق آن معرفی الگوهای مسلم و توانمند کارآفرین هست ، وقتی آنها مطرح میشوند از تلاش و هدف و مسیری که پیمودند سخن می گویند انگیزه های افزایش پیدا می کند از طرفی امکان خلق ایده های جدیدی در این انتقال تجربه وجود دارد همچنین سرگذشت آن فرد کارآفرین که قطعا با پستی و بلندیهای همراه بوده الگویی برای جوان ترهاست که زود نا امید نشوند.دانشگاه شریف با آن همه دانش آموخته طراز اول که امروز فخر ایران و جهان هستند ،در این زمینه مجموعه کتابی چاپ کرده و زندگی نامه همه کارآفرینان بزرگ  صنعت ایران را حتی بدون تحصیلات دانشگاهی منتشر کرده است .

خلاصه در فرصتی که  به من دادند به صراحت ایده خود را اعلام کردم و گفتم یک قدم مناسبی که این روزها می توانیم برداریم سلسله نشستهایی  است که کارآفرینان بزرگ صنعتی را به تربت عزیز ما دعوت کنیم و از آنها بخواهیم فقط مدتی برای جوانان و صاحبان مختلف صنایع و ایده سخن بگویند همین عاملی کمک کننده به مخاطبان هست که مسیر را پیدا کنند. بعد بلافاصله پیشنهاد دادم برای قدم اول مهندس ایرج یزدانبخش یک کارآفرین طراز اول استان و ایران هست می توانیم او را دعوت کنیم مراسمی در تالار اندیشه برگزار کنیم دانشجویان و جوانها حتما حضور داشته باشند.

اقای رضایی موافقت کرد و برنامه ریزی ها انجام شد،مهمانان زیادی دعوت شدند ، ،قای علیزاده که معاون اجرایی وقت قوه قضاییه بودند ,،دکتر برادران شرکا که معاون ریاست جمهوری اسبق بودند،چند مدیر استانی, مهندس یزدانبخش با بنز kompersor آمد اتومبیل مشکی رنگ شیکی داشت, بسیار جنتلمنانه کت و شلوار پوشیده بود، بند شونه خیلی ساده و زیبایی انداخته بود و خیلی اتو کشیده و موقر بود عطر خوش بویی زده بود و خیلی مودبانه صحبت میکرد به عنوان دبیر اجرایی نشست جلو رفتم خوش آمد گفتم و از اینکه قبول زحمت کرده تشکر کردم، بلافاصله گفت صبح زود از نیشابور راه افتادم چون از جاده قدیم آمدم،احتمال دادم دیر برسم،به موقع رسیدم؟گفتم خیلی به موقع تشریف آوردید، داخل رفت با مهمانان دیگر خوش و بش کرد. نشست تا هنگام سخنرانی ایشان رسید. همانگونه که فکر میکردم بسیار پر محتوی سخن گفت، اول سخنانش گفت وقتی در جامعه کارآفرینی صورت میگیرد که سرمایه مهم شمرده شود، منِ ایرج یزدانبخش وقتی که در سطح شهر با ماشین بنز تردد می کنم از عابر داخل خیابان نشنوم که بگوید دزدیدن حالا میچرخند پز می دهند،اگر من دزد هستم این اقای علیزاده از قوه قضاییه اینجا  نشستند چرا به دزدی محکوم نشدم؟ بعد ادامه داد در هند که کارآفرینی جا افتاده است یک علت این هست که سرمایه داری محترم هست اگر کسی مثلا ده میلیون دلار سرمایه گذاری کرده باشد و کارخانه ای برای شهر و کشور خود ساخته باشد پرچمی بالای خانه نصب میکند به این مضمون که من ایجاد کار برای هموطنم کردم و جامعه به این کار او احترام می گذارد. با پخش فقر نمی توان از جامعه انتظار رشد انسانی و تعالی داشت،برای ایجاد کار به سرمایه نیاز داریم باید به سرمایه گذار احترام گذاشته شود، در ادامه افزود در بحبوحه جنگ اقدام به تاسیس کارخانه خود کردم،تازه از اداره صنایع سنگین بازنشست شده بودم،همسرم گفت چرا میخواهی برای خودت دردسر درست کنی ، در این آشوب و جنگ و کشمکش نمیشود کار صنعتی کرد، گفتم با جنگ و کارشکنی ها و "من" می توانم کار انجام دهم. "من " می دانم که چطور راه های پیش رو خود را باز کنم،تو فقط بگو همراهم هستی، درسختی های مسیر کنارم باش. داستان کارخانه و سختی های کار را تعریف کردصحبتهایش به غایت دلنشین بود بحثش که تمام شد حاضرین جوانتر ایستاده تشویقش می کردند. بعد مراسم خیلی ساده و صمیمی تشکر کرد و رفت از دوستان که پرسیدم همه از مطالبی که مطرح کرده بود استفاده کرده بودند و انگیزه ای کسب کرده بودند برای پیشرفت.

 اما حاشیه های سخنانش تاماهها ادامه داشت،در شهرم همیشه هستند کسانی که این مدل کارها را بر نمی تابند گفتند سرمایه دار بی دردی را با بنز اوردند که صحبت کند و برود. از صحبتهای او چه چیزی به دست می اید؟ کارافرین کشوری با ان کارنامه درخشان را در حد مفسد اقتصادی پایین کشیدند چرا که او چون برخی تظاهر نمیکرد،شیک لباس می پوشید،مستند و پرشور صحبت میکرد

،خودِ خودش بود.آن نشستها هم پایان یافت و دیگر برگزار نشد.

روحش شاد....