چاپ

زهید زارعی- حزب اتحاد ملت ایران اسلامی( حوزه تربت حیدریه)

اسمش را از کوچکی شنیده بودم,البته همیشه از زبان پدر به عنوان دختر آیت الله طالقانی، نخستین بار زمانی که پیام هاجر را چاپ می کرد از روزنامه فروش مشهور شهرمان شنیدم که توصیه میکرد خواندن این نشریه را از دست ندهید, گفتم "دختر طالقانی مگه می نویسد ؟" گفت او خانم اعظم طالقانی است، بعد دختر آیت الله طالقانی، مطالب نشریه بسیار وزین و متین است، بخوان مصاحبه ها وسرمقاله را بعد خودت قضاوت کن. این مکالمه باعث شد نشریه را بخرم.

انصافا مطالبی که در پیام هاجر منتشر میشد بسیار مفید و خواندنی و تفکر برانگیز بود، ساختار نشریه بر پایه استفاده از قالبهای مختلف خبری مثل مصاحبه و مقاله و گفتگو بود که با استفاده از نویسنده های نواندیش و متفکر مطالبی درخور تنظیم و ارائه میشد، تا زمانیکه وارد دانشگاه شدم به دقت شماره های نشریه را دنبال میکردم تا اینکه در بهمن ماه مجموعه ای از جلسات سخنرانی به همت انجمن اسلامی دانشگاه برگزار شد و اسم ایشان در بین سخنرانها جذبم کرد.

اولین بار بهمن 78 پای سخنرانی خانم طالقانی نشستم،در آغاز سخن از ضرورت انقلاب ایران و آنچه در زمان پهلوی دوم بر کشور گذشت سخن به میان آورد چنان با منطق و استدلال دقیق سخن میگفت که هر شنونده ای را جذب میکرد، از وضعیت فرهنگی جامعه و گسستهای عمیق ملت- دولت گفت ، از اینکه نگاه فرهنگی عمیقی در بدنه وزارت اطلاعات و جهانگردی وقت ( وزارت ارشاد فعلی) نسبت به فرهنگ جاری جامعه وجود نداشت. بعد از جلسه به خدمتش رفتم باهم گفتگو کردیم، پرشور و حرارت بود. از پدرش به نیکی اما کم یاد کرد و بیشتر نگاهی امیدوار به آینده داشت، به نسلی که به تعبیر او " با تربیت درست بالنده خواهند شد ".

در آستانه انتخابات 84 با برخی از فعالین دانشجو در تهران به خدمت ایشان و چند نفر دیگر رسیدیم، علیرغم اینکه دوره افول اصلاحات شروع شده بود اما بسیار پرامید سخن گفت. برخی دوستان از ناامیدی و نتیجه فعالیتهای خود سخن گفتند که چه اتفاقی افتاد؟ با همان نگاه تاثیرگذار خود از پشت عینک، نهیبی زد که چه توقعی دارید؟ امید خود را از دست ندهید برآیند تلاشهای ما در ایران مثبت بوده است ، این نتیجه را جامعه به ما نشان می دهد، آماری از نشرکتاب و مجلات و بازخوردی از حساسیتهای جامعه در دوران اصلاحات ارایه داد، دوستان مغالطه کردند که از کدام جامعه سخن می گویید کدام نسل جوان؟ بازهم استدلالهای مادرانه خانم اعظم طالقانی، نگاهی مثبت و امیدوارانه به آینده و تاکید بر استمرار مطالبه اجرای بدون تنازل قانون اساسی بود.

بعد از انتخابات 92 که نامزد ریاست جمهوری شد و رد صلاحیت گردید، به اتفاق تعدادی از دوستان همفکر در تهران در دفتر خیابان سعدی به دیدارش رفتیم، از ضرورت فعالیت و حرکت بانوان و استفاده از ظرفیتهای قانون اساسی در این باره سخن می گفت. وقتی یکی از خانمهای همفکر در این موارد مطالبی مطرح کرد، با نگاهی پر معنا گفت "من با وجود مشکلات جسمی ، روحی و خانوادگی همیشه در صحنه حاضرم و مدام این مطالبه را مطرح می کنم، شما که خانم جوان و سرزنده ای هستی چرا پا پس می کشید؟ باید به صحنه بیاییم مشارکت کنیم تا بتوانیم از ظرفیتهای معطل مانده قانون اساسی بهره ببریم وگفت: من تا تکلیف این واژه " رجل سیاسی" را مشخص نکنم به حرکت خود ادامه می دهم." بعدها خبرنگاران عین همین مطلب را در آستانه ورود وی به وزرات کشور جهت ثبت نام انتخابات 96 برای ریاست جمهوری نقل کردند.

داستان امید او و تلاش وی جهت تعمیق مردم سالاری و حاکمیت قانون و تاکید برنهاد سازی مدنی طبق ظرفیتهای قانون اساسی و تلاش مدنی جهت روشن شدن تفسیر" رجل سیاسی" الگویی پیش روی نسل ماست،از خاطر نبریم وی از مبارزین اولیه انقلاب اسلامی است. عکسی که از وی در زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری وجود دارد سند افتخاری است که خیلی از آن بی بهره اند و چنین سابقه ای ندارد او تجربه نمایندگی در دوره اول مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تهران را داشت و بین زنان مجلس بیشترین رای را در انتخابات مردانه و رقابتی کسب کرد. وی با این سابقه و نسبت فرزندی که کمتر از وی می شنیدید به آن تکیه کند، همیشه فعال بود و امیدوار.

سه بار جهت ریاست جمهوری ثبت نام کرد، علی رغم اینکه برخی رجال او را ناامید می کردند در صحنه حاضر بود و همه را دعوت میکرد در صحنه حاضر باشند،کاری که برخی از رجال سیاسی امروز خلاف آنرا انجام می دهند.

http://t.me/navidtorbatkabar