چاپ

پایگاه خبری نوید تربت: http://navidtorbat.ir

مطلب ذیل توسط یکی از شهروندان که برای دریافت پروانه ساختمانی روستایی جان به لب شده به نشریه نوید خراسان و پایگاه خبری نوید تربت ارسال شده است. ضمن انتشار آن از مسئولین مربوطه درخواست پیگیری و پاسخ به موارد مطرح شده را داریم.

در تربت حیدریه کمتر کسی موفق به دریافت پروانه‌ ساختمانی روستایی می شود درحالی که به آستانه دیوانگی و خودکشی نرسیده باشد.

اصلا فکر نمی کردم برای دریافت پروانه‌ ساخت یک خانه چهل متری باید چهل روز مداوم بدون وفقه در ادارات دولتی و بخصوص دفترهای های خودسازی مهندسی و محضر اسناد و .. دوید تا از حال رفت. البته 40 روز بدون اجرای طرح برو فردا بیا و برو هفته آینده بیا و اگر مشمول این طرح شوید که برای دریافت چهل متر زیر بنای یک خانه مسکونی باید حداقل 4 ماه مستمرا کفش از پا در نیاورد.

اگر به دفاتر و نهادهای مربوطه مراجعه کنید متوجه می شوید که اکثرا زنان به دنبال دریافت پروانه ساخت مسکن روستایی هستند چرا که اولا مردان فرصت ندارند که حداقل 40 روز و یا 4 ماه از کار بمانند و دوما حوصله این همه الافی بی مورد را ندارند. چرا یک فرد روستایی را برای دریافت یک پروانه‌ این همه آزار و اذیت می کنند؟

برای دریافت یک پروانه 40 متری ساختمان باید حداقل دویست برگه فتو و کاغذ آماده کنی آنهم هر کدام از یک دفتر در مقابل پرداخت مبالغ زیاد و تعجب آور. دفاتر دهکده عمران، نظام مهندسی، محضر و چند دفتر دیگر که اسامی آنها جدید و خودساخته است را باید رفت و هر کدام هم درخواست مبالغ چشم گیری را دارند. به خوبی دریافتم که همه این دکان و دستکها برای دریافت پول است و الا قبلا همه این هزار مرحله را در یک روز دهیار انجام می داد.

پیدا کردن شورای اسلامی برای امضای فرم های صدگانه در چند مرحله هم صبر ایوب می طلبد،شوراهایی که بر خلاف نظام شورایی و اینکه باید همیشه بین مردم باشند، برای خودشان در هفته آن هم شب هنگام ساعت کاری گذاشته اند و برخی از آنها با بی حرمتی تمام با مراجعه کننده برخورد می کنند. فرم های دهیار و محضر و دفاتر عمران و .. هم خودش یک داستان مفصل دیگری است.

از این که بگذریم وارد مرحله استعلامات ادارات آب برق گاز و.. می شویم که با هر مراجعه و سلام کردنی باید حداقل دویست هزار تومان پرداخت کنیم. یعنی برای دریافت یک پروانه ساخت 40 متری باید حداقل 40 روز وقت مستمر و بیش از بیست میلیون تومان پول نذر کرد، البته اگر تا انتهای کار عمر کفاف کند و سکته امانت دهد.

حالا سوال اینجاست که این همه دفتر و دستک حاشیه ای که هر کدام کلی پول دریافت می کنند برای چه هست؟ آیا مسؤلین مربوطه از این دریافتی های فرعی و مبالغ دریافتی خبر دارند؟ آیا خبر دارند که به دلیل کاغذبازی و الافی و سردرگمی های زیاد اکثرا در بین راه از خیر دریافت پروانه و وام و ... منصرف می شوند و توبه می کنند که دیگر دنبال این کار به اصطلاح قانونی نباشند. در این اوضاع ویژه اقتصادی باید دردی از مردم را کم کرد نه اینکه هزاران مشکل و گروه در کار آنها ایجاد کرد.